در سال‌های اخیر با توجه به افزایش هزینه‌های زندگی، کارگران و کارمندان همواره خواستار افزایش سهم عیدی بوده‌اند. نکته مهمی که باید به آن توجه شود این است که بر اساس قانون کار جمهوری اسلامی ایران، کمترین میزان قانونی عیدی برای هر یک از کارگران نباید از ۶۰ روز دستمزد آن‌ها کمتر باشد.
عیدی کامل به کارکنانی تعلق می‌گیرد که یک سال سابقه کار داشته باشند؛ افراد دیگر نیز باتوجه‌به جدولی که در این گزارش آمده عیدی خود را در پایان سال از کارفرما دریافت خواهند کرد.
مشکل پرداخت عیدی کارگران همه‌ساله یکی از مسائلی است که کمابیش در برخی کارگاه‌ها کارگران را دچار مشکل کرده و چه در سطح تولید کارگاهی یا برخی واحدهای بزرگ کارخانه‌ای شاهد آن هستیم که گاه واحدها پرداخت این مبلغ قانونی را با تاخیر پرداخت کرده یا از پرداخت آن به طور کل طفره می‌روند.
لایحه اصلاحی قانون پرداخت پاداش و عیدی کارگران، در تاریخ سیِ مرداد ۱۳۷۰، ابلاغ شده است؛ این لایحه یک ماده واحده دارد که میزان عیدی پایان سالِ کارگرانِ مشمول قانون کار در تمام کارگاههای کشور را به صراحت مشخص کرده است: «کلیه کارگاههای مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل شصت روز آخرین مزد ، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند. مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان نبایستی از معادل نود روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.»
